Afgelopen week kwam Nintendo-baas Satoru Iwata in het nieuws, omdat hij tegen z’n topmanagers zou hebben gezegd dat hij de strijd met Sony als gewonnen ziet en vanaf nu Apple met de iPhone en iPad ziet als de vijand van de toekomst. Kunnen we Apple zien als de gemene Bowser die de strijd aangaat met de veilige wereld van Mario en consorten? En… heeft Nintendo’s Mario in deze strijd kans om die lastige baas te verslaan? Of zal het kasteel van eindbaas Apple onverslaanbaar zijn voor Nintendo? Welke uitdagingen gaat Nintendo in deze strijd tegenkomen? Kortom: een analyse van de strijd tussen Apple en Nintendo in de vorm van levels met eindbazen in een Mario-game.
Het eerste level begint met een andere eindbaas
Als we de uitdagingen van Nintendo in de strijd tegen Apple als een Mario-game zien, dan valt op dat de baas in het eerste level niet de uiteindelijke eindbaas is. Iets wat overigens ook in veel Mario-games voorkomt, dus dat zou Nintendo moeten herkennen. Wie is die lastige eerste baas die al in het eerste level voor problemen zorgt? Zie deze baas voor je als een schavuit met een grote zwarte hoed, een zwaard en en een houten been. Oftewel: de piraterij die dankzij de inmiddels wijdverspreide R4-kaartjes zorgt voor sterk dalende verkopen. Met name in Europa is dit probleem groot, zoals blijkt uit de dalende verkoopcijfers van software die Nintendo onlangs heeft vrijgegeven. Iwata erkent de problemen die de piraterij oplevert en zegt hierover:
Among many, what’s very problematic is that the piracy population is expanding. Those who had never thought of such an act are losing resistance to such deeds. Our worst case scenario is that they will gradually lose the reason why they need to pay for software.
Het tweede level is allang begonnen
Nadat de piraterij in het eerste level het leven van Nintendo’s Mario zuur heeft gemaakt, komt in het tweede level de grote vijand zelf kijken: Apple. Maar anders dan Iwata, zie ik Apple niet als Nintendo’s toekomstige vijand.
Sterker nog: deze vijand houdt al bijna twee jaar huis in de vroeger zo knusse wereld van Mario. Wat het bovendien voor onze Nintendo extra lastig maakt, is dat zijn eigen vrienden met de eindbaas samenwerken.
In maart 2008 kondigde Steve Jobs een inmiddels legendarische nieuwe stap van Apple aan. Hij vertelde dat er rond de, op dat moment nog zeer eenvoudige iPhone, een speciale winkel zou woren geïntroduceerd voor applicaties en games: de App Store. Ook werd de SDK aangekondigd en gedemonstreerd. Met deze software konden ontwikkelaars binnen een paar weken een bestaande game uitbrengen op de iPhone. Sterspeler op het nieuwe podium van Apple was SEGA die met mooie demonstraties van Super Monkey Ball liet zien waar de handheld van Apple allemaal toe in staat was. Uitgerekend deze kameraad van Mario bleek de nieuwe vijand te omarmen.
De tweede eindbaas palmt Mario’s vrienden in
Het tweede level in de uitdagingen van Nintendo begon dan ook al in de zomer van 2008, toen er een grote stroom aan nieuwe handheldgames via de app store beschikbaar kwamen. Sterker nog: in de kleine twee jaar die sindsdien zijn verstreken heeft Nintendo al flinke klappen opgelopen. Naast SEGA zijn veel meer developers gaan samenwerken met de nieuwe vijand. EA, Ubisoft en RockStar hebben inmiddels diverse games ook op de iPhone uitgebracht. Vaak een spel dat vergelijkbaar is met de DS (denk aan GTA, Assassin’s Creed, of de Sims), maar dat slechts een fractie van de prijs kost die je er op de DS voor moet betalen.
Nieuwe maatjes van de eindbaas Apple
Naast de oude vrienden van Nintendo weet eindbaas Apple ook een schare nieuwe strijders aan zijn zijde te formeren. Denk hierbij aan het grote leger van kleine onafhankelijke developers die soms alleen of soms in een kleine studio met vrienden games voor de iPhone uitbrengen. Deze developers zorgen voor een grote stroom aan games. Ze brengen niet allemaal schade toe aan het machtige Nintendo, maar soms heeft zo’n kleine partij zomaar een geweldig concept of een klein aardigheidje waarvan gamers wereldwijd verrukt zijn, zoals Doodle Jump of Flight Control. Nintendo probeert terug te slaan met DSi-ware, maar weet hiermee niet de grote schare onafhankelijke ontwikkelaars in stelling te brengen die Apple wel heeft.
De nieuwe maatjes zorgen voor een nieuw probleem
De grote schare onafhankelijke ontwikkelaars heeft bovendien voor een nieuw probleem gezorgd: de prijzen voor handheldgames zijn enorm gedaald. Was twee jaar geleden €25 nog een heel sympathieke prijs, door de enorm lage prijzen in de App Store zijn gamers verwend en wordt een game van minder dan €3 soms al als ‘duur’ bestempeld. De relatief hoge prijzen van Nintendo’s kwaliteitsgames steken daar sterk bij af. Er is sprake van een enorme prijserosie, of ‘content deflatie’, zoals Iwata het zelf noemt.
Level 3: Nintendo wordt aangevallen van twee kanten
Inmiddels zijn we aanbeland in het derde level en wordt Mario door de verschillende bazen tegelijkertijd aangevallen. Voor Nintendo breekt een spannende tijd aan. Iwata verwoordt dit zelf als volgt:
Recently a book called ‘Free’ became a popular topic. It is said there will be a deflation for digital contents. As mentioned in the first question, Social Gaming is close to this tendency and can be treated as a form of contents deflation. In that sense, it can also be said that large amount of iPhone games, which are free or a dollar, is a type of content deflation.
Under such circumstances, we are trying to figure out how we can keep the value of our entertainment proposals to maintain reasonable prices in market. In that sense, we have a very strong sense of danger for the expansion of piracy.
Oftewel: Nintendo wil niet meegaan in de spiraal van lagere prijzen, ze wil kwaliteitsgames blijven leveren die een hogere prijs rechtvaardigen. Maar op dat moment is piraterij een levensgroot issue. Dure games zijn aantrekkelijk voor piraterij.
Donderwolken dienen zich aan
Gaan gamers op de handheld nog terug naar de mooie maar dure wereld van Mario en Pokémon? Of is de toekomst aan het leger van grote en kleine ontwikkelaars met kleine games voor de iPhone en iPad? Apple heeft in de afgelopen jaren de onderkant van de handheldmarkt geherdefinieerd. Games zijn kleiner en goedkoper geworden. Handheldgames lijken steeds meer op een kleine snack die je even tussendoor gebruikt. Gamers verdiepen zich minder en spelen een game eerder vier dan veertig uur. Willen zij nog wel de kwaliteitsgames op de handheld spelen die Nintendo maakt? Nintendo lijkt een ongelukkige positie te hebben, die het beste valt te beschrijven als ‘te klein voor het tafellaken (de echte grote games), maar te groot voor het servet (de snelle snack-games)’. Dit is een positie die niet te benijden is.
Gaat Mario dit wel redden?
De grote vraag is: hoe gaat Nintendo zich uit deze aanvallen redden? Zal de nieuwe 3DS die op de E3 uitgebreid wordt gepresenteerd voldoende te beveiligen zijn tegen piraterij? Met de DSi hoopte Nintendo de illegale downloads tegen te gaan, maar de DSi-vesting is inmiddels allang door piraten ingenomen. Zal de nieuwe DS langer stand kunnen houden? Zal Nintendo bovendien ook in de toekomst nog steeds meer dan €40 voor een game kunnen vragen in een wereld waarin gamers inmiddels zijn verwend met prijzen rond de €2?
De toekomst zal het leren of Nintendo zich uit deze positie kan redden. Feit is dat deze strijd voor Mario wel eens veel lastiger zou kunnen worden dan alles wat hij tot nu toe heeft meegemaakt. Hiermee vergeleken is een gevecht met Bowser echt een kinderspelletje.
Meer info:
Taalfout gezien of andere suggestie hoe we dit artikel kunnen verbeteren? Laat het ons weten!
Reacties: 57 reacties